En opeens zit je aan de andere kant van de wereld. BI-ZAR. Maar ben nu al gewend.

Waar zal ik eens mee gaan beginnen?

Ohjá! Iedereen zou het eens moeten doen. Gewoon eens een poosje weggaan. Niet om de ervaring o.i.d., maar man-man-màn, wat voel je je speciaal! Verder ben ik niet narcistisch ofzo.. Maar ach, met je een beetje speciaal voelen is he-le-maal niks mis mee. Vind ik!

Zes weken geleden schreef ik hier voor het eerst en vroeg ik mij af wat de (voorlopig) laatste zes weken mij in NL mochten brengen. Conclusie: een heleboel fijne dingen! Na mijn vakantie in Portugal, die overigens ook heel heerlijk was, begon dan dat afscheidstournee. Doei zeggen tegen de leuksten met de nodige hapjes en drankjes. Wat betreft dat laatste, ik heb maar nog even goed gebunkerd aangezien ik vanaf nu toch op een budget leef hè? Kan ik in ieder geval met de nodige vetreserves deze reis beginnen.

Een heel fijn afscheid met de leukste collega's, ik voelde me toch een potje bijzonder die avond. En ook een week voor vertrek met de liefste leuksten een hele fijne dag gehad! Die dag was écht te gek! Ook nog lekker gegeten met mijn zussen, theeleuten en nog wat gegeten met vriendinnen, bios pakken met mijn kleine grote broer, heel veel spelen en knuffelen met mijn mooiste nichtje en stoerste neefje en nog een laatste poging van mijn ouders om me te laten blijven door me een flinke tournedos toe te schuiven in de hoop dat ik dit en hun als een tierelier zou gaan missen. Ga ik doen, dat missen. Beide dan hè.

Snap je al wat ik bedoel met dat weggaan en je zo speciaal voelen? Oké, ik heb ook als tip gekregen om te gaan trouwen, want de getrouwde meisjes ervaren ditzelfde gevoel. Maar dàt zit er voorlopig toch even niet in.

Dag van vertrek, een heel afscheidscomité ging met me mee naar Schiphol. Jaja, ik moest heus wel janken. Na heel veel knuffels en kussen maar snel door de beveiliging gegaan. Want dat afscheid nemen was best pittig! En daar kreeg ik nog een prachtig cadeau die ik pas mocht openmaken in het vliegtuig. Naja, dat heb ik natuurlijk dus niet gedaan, met als gevolg dat ik bij de gate alweer liep te snottebellen en te brullen.

Toen de knop om en gáán. Die vluchten gingen allemaal als een sneltrein voor mijn gevoel. Tijdens mijn eerste vlucht heb ik mijn droomman ontmoet. Jammer genoeg speelde hij in een film. Maar hij staat met stip op 1 op mijn lijstje 'onbereikbaar'. Ook nog even een laatste stroopwafel weggesmikkeld ook! Service hoor, die China Airlines.In Taiwan, waar je bijna kunt schaatsen op de vloer, zo schoon dat het is, door mijn privéchauffeur, die erg fan is van Celine Dion, naar een hotel gebracht om even te kunnen bijtukken. En vanaf Taiwan nog negen uur gevlogen naar Sydney. Al met al een tripje van 36 uur.

Zitten we dan nu hè, in Sydney. Ik kan je al wel vertellen dat het BRIL-JANT is. Ik zit nu in een hostel in Collaroy, New South Wales. Het stikt hier in dit hostel van de Hollanders, de lokale bevolking beschrijft het letterlijk als een invasie. Maar het is even heerlijk bijkomen van de lange reis en ontzettend gezellig! De eerste dagen heb ik wat dingen moeten regelen (daar ga ik jullie allemaal niet mee vermoeien), maar nu ben ik al helemaal gesetteld. Collaroy bevind zich aan the Northern Beaches van Sydney. De stranden zijn heerlijk, de dorpjes zijn leuk en de bevolking is erg vriendelijk. De stad Sydney is geweldig! Met de ferry vanuit Manly richting de stad waarbij je de skyline inclusief het Operahouse en the Harbour Bridge in één oogopslag kan zien. Yes I'm in love. De stad is groot, maar het straalt zoveel luxe uit, terwijl het daarentegen relatief rustig is op straat voor zo'n grote stad. Ik denk dat niemand het kan betalen om hier lang te zijn, want alle-jezus wat is het hier godsgruwelijk duur. Dus 'ons bint zuunig' is het nieuwe motto. Vanaf de Botanic Gardens prachtig uitzicht op de hotspots van Sydney, via het Operahouse, waar de eerste Aziaat al met me op de foto wilde (die lui zijn gék), door naar The Rocks, waar je het gevoel hebt midden in Europa te staan door alle architectuur en de Duitse lederhosen die de bediening van de restaurantjes daar aanheeft. Vervolgens de Darling Harbour gezien, waar overál leuke terrasjes zijn. Dat laatste kennen ze hier wel in Sydney, enorm leuk om te zien. Op 4 november was het 'Melbourne Cup' een soort van nationale dag hier in Australië, waarbij ze in de staat Victoria zelfs allemaal een dag vrij krijgen. Daarbij gaat het oorspronkelijk om de paardenraces. In Sydney zelf heb ze geen vrij, maar mensen nemen schijnbaar vrij. Het is een soort van combinatie van Koningsdag en Prinsjesdag, gezien de dresscode en het gevreet en gezuip wat er vervolgens bij hoort. Ik heb de meest dronken vrouwen in veel te strakke jurkjes, superhoge hakken en de meest vreemde vormsels op hun hoofd gezien. Je kan bedenken dat ik dus lichtelijk underdressed door de stad liep die dag. Werd zelfs uit een restaurant gezet. En die Aussie's schijnen zo aardig te zijn?! Uiteindelijk wel, want ik heb de meest hilarische busritten al meegemaakt waarbij ik bijna in mijn broek heb moeten piesen van het lachen. Vraag trouwens een Aussie naar de weg en hij haalt er vervolgens iemand bij die je naar de plek van bestemming toe brengt. LIKE.

Iets minder like was mijn allereerste spinervaring. Gewoon bij een bushalte hè? Niks niet in dierrijk gebied ofzo. Nee, gewoon vlakbij een shoppingmall. Pak en beet 10 cm aan spin zo op mijn onderbeen. In shock heb ik dat beest van me afgetrapt om vervolgens terug in Collaroy in één streep naar Liquorland (je snapt zeker wel wat dát voor een winkel is hè?) gelopen te zijn en de meeste betaalbare fles wijn heb gekocht om mijn trauma te kunnen vergeten. Een fles bubbels voor 3,50 dollar die goed smaakte, daar kun je niks van zeggen! Pleur er een aardbei bij in en you are living the good life. ;-)

Ook heb ik mijn eerste paradijsje al mogen zien. The Basin, mijn állereerste Australische National Park vlakbij Palm Beach. Daar waar een hippe Australische serie wordt opgenomen? Zo schijnt het. De walibi's liepen er overal rond en vol goede moed de zoektocht naar koala's gestart en de berg op gewandeld. Geen koala gezien maar na 2,5 uur klauteren en klimmen wel een prachtig uitzicht gehad. Om vervolgens te eindigen op een verlaten strand. Zo zèg, wat is het leven hier zwaar. En om uiteindelijk de avond/nacht af te sluiten op het dak van de vierde verdieping van een club in Sydney, waar er een fancy poolparty plaatsvond. Ik heb me uiteraard netjes gedragen en heb gewoon braaf aan de kant staan dansen. Maar heb mezelf wel even in mijn arm geknepen of ik niet toevallig aan het dromen was. Nope, all's real.

Tot zover een bericht vanaf hier. Veel plannen al gemaakt, maar dat verklap ik nog niet. Blijft het nog een beetje spannend. ;-)Wel staat Nieuw Zeeland vast, 2 februari vlieg ik. KAN NIET WACHTEN!Foto's kun je ook vinden op deze site, kleine selectie van de nu al zovele.

I got dreams to remember. Die dromen worden nù al werkelijkheid, dat belooft nog wat voor de rest van het jaar.

Trouwens, ik zit nu aan het strand en ga straks bbq'en. Wat zijn jullie aan het doen?

Doeg! X