As promised, weer even een update vanuit de hemel. Het is nog steeds heerlijk vertoeven hier aan the Northern Beaches van Sydney, oftewel; gevalletje-niks-te-klagen. Kerst was totaal geen kerst met die stralende zon en belachelijke temperaturen, maar wel oh zó fijn. Mensen zijn extra vrolijk hier en iedereen is in een holiday-stemming. En hoe kun je eerste kerstdag beter doorbrengen dan op een wakeboard? Ik wist niet eens dat ik het kon, maar na een paar keer keihard op mijn voor- en achterhoofd gevallen te zijn, bleek ik het voor een groentje toch wel aardig te kunnen. Ik heb spieren gevoeld waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden, kon drie dagen toch écht nauwelijks lopen, maar zeker weten dat ik het nog een keer ga doen. Ook een heerlijke roadtrip gemaakt richting Central Coast, ook in New South Wales. Minder toeristen, maar heerlijke dorpjes waar je echt tussen de Australiërs terecht komt. Gewoon lekker een biertje doen, een hapje eten en genieten van live-music terwijl de lokale mensen hun beste dance-moves laten zien. Ik heb het maar even overgeslagen, hoewel ik meerdere malen toch ten dans ben gevraagd. Maar desondanks vriendelijk geweigerd, aangezien ze allemaal in de categorie vallen het-had-mijn-vader-kunnen-zijn. Maar wel enorm gelachen! Tussendoor ook nog een baantje gehad, in een pakhuis hier vlakbij. Na één uur werk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik voor dit soort baantjes toch écht niet 36 uren in een vliegtuig heb gezeten, dus ik heb mijn baas voor die dag medegedeeld dat het voor ons allebei beter zou zijn dat ik de volgende dag niet meer terug zou komen. Dus Daan gaat maar weer doen waar ze goed in is, werken op feestjes. Tot zover lukt dat aardig!

En dan NYE. Ik moet iets bekennen. Ik ben er niet gaan staan, daar waar elke toerist stond die hele dag (en nacht). Ik ben met een groep naar een heerlijk feestje in Manly gegaan en we hebben daar in de verte kunnen kijken naar het vuurwerk wat van the Harbour Bridge werd afgeschoten. WAUW! Dat was een ontzettende fijne avond, ik had het voor geen goud willen missen. Natuurlijk moest ik wel een traantje laten toen mijn lieve mama mij om 00.00 Australische tijd belde (emotionele trut dat ik er ook ben), maar al met al heb ik ontzettend genoten. Helemaal omdat we de avond/nacht afsloten door te kijken naar een zonsopgang waar geen vuurwerk tegenop kan. Life's good en welkom in 2015 it is. Op 1 januari heb ik vrij weinig gedaan, geen verplichte familiebezoekjes, gewoon uitbrakken op het strand en gewoon een heleboel McDonalds eten. Vervelend hè?